مسیحیت و سوره توحید
شبکه مسیحی 'نجات' در جدید ترین توهین خود به اسلام ، تعالیم قرآنی سوره اخلاص را بچه گانه و احمقانه خواند.این ادعا در حالی است که اتفاقا آموزه های سوره مبارکه توحید در پاسخ به باور های غلط مسیحیت و یهود دررابطه با خداوند می باشد.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز؛ در حالی که با نگاه اجمالی به شأن نزول و تفسیر سوره توحید متوجه می شویم که این سوره، پاسخ به ادعای یهود و نصاری و مشرکین عرب است که برای خداوند فرزند یا پدری قائل بودند، کارشناس و مجری شبکه مسیحی "نجات"، بدون توجه به این مهم تعالیم و آموزه های این سوره از قرآن را بچه گانه، پیش پا افتاده و احمقانه خواند.
کارشناس برنامه "در جستجوی حقیقت"، با زیر سؤال بردن تعالیم قرآن، گفت : «عباراتی که در سوره اخلاص آمده، اشتباه است. طرز تفکری که در سوره اخلاص در قرآن آمده، خیلی بچه گانه و احمقانه است، چون مشخص است که خداوند نه می زاید و نه زاده می شود، خداوند که نمی رود زن بگیرد. لذا انجیل در اینجا می گوید جواب یک احمق را نده چون فکر می کند باهوش است.»
وی در ادامه با تشریح دلیل خود، افزود : «اصلاً احتیاجی نیست کسی بگوید خدا نمی زاید، یعنی چه؟ خدا روح است، خدا نمی تواند با جسم مخلوط شود، غیر ممکن است. مثل این که کسی بگوید آب و روغن با هم بچه نمی زایند، معنا ندارد. لذا افکاری که مطابق قرآن است، درست نمی باشد.»
اظهارات این کشیش مسیحی در حالی عنوان می شود که با نگاه اجمالی به شأن نزول و تفسیر این سوره از قرآن متوجه می شویم که آیات این سوره، پاسخ به ادعای یهود و نصاری و مشرکین عرب است که برای خداوند فرزند یا پدری قائل بودند. از طرف دیگر یکی از تعالیم مسیحیت این است که "عیسی فرزند خدا است" و یا "ما فرزندان خدا هستیم"، با توجه به این نکته و شأن نزولی که بیان شد، جای این سؤال باقی می ماند که اگر عبارات سوره توحید در رد شرک و فرزند داشتن خدا و زاییده شدن او این قدر روشن و آشکار است که شبان صفا ذکر آن را بچه گانه و احمقانه می داند، پس چرا یهود و نصاری و مشرکین عرب این موضوع آشکار را نفهمیدند؟ و چرا در تعالیم مسیحیت امروز با عبارت فرزند خدا و غیره رو به رو می شویم؟
نخستین آیه از این سوره در پاسخ سؤالات مکررى که از ناحیه اقوام یا افراد مختلف در زمینه اوصـاف پـروردگـار شده بود، مى فرماید : ((بگو : خداوند یکتا و یگانه است)) (قل هواللّه احد) ذات منفردى است که نظیر و شبیهى براى او نیست.
آغاز جمله با ضمیر ((هو)) ـ که ضمیر مفرد غائب است و از مفهوم مبهمى حکایت مى کند ـ در واقع رمـز و اشـاره اى بـه ایـن واقـعـیت است که ذات مقدس او در نهایت خفا است، و از دسترس افکار مـحـدود انسان ها بیرون، هر چند آثار او آن چنان جهان را پر کرده که از همه چیز ظاهر تر و آشکار تر اسـت، چنان که در آیه 53 سوره فصلت مى خوانیم : ((به زودى نشانه هاى خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان مى دهیم تا برایشان آشکار گردد که او حق است)).
سپس از این حقیقت ناشناخته پرده بر مى دارد و مى گوید : ((او خداوند یگانه و یکتاست)).
در حدیثى از امیرمؤمنان على (ع) مى خوانیم که فرمود : ((در شب جنگ بدر ((خضر)) را در خواب دیدم، از او خواستم چیزى به من یاد دهد که به کمک آن بر دشمنان پیروز شوم، گفت : بگو : یا هو، یا من لا هو الا هو; هنگامى که صبح شد جریان را خدمت رسول اللّه (ص) عرض کردم.
فـرمـود : ((اى علی (ع) اسم اعظم به تو تعلیم شده ، سپس این جمله ورد زبان من در جنگ بدر بود)).
((عـماریاسر)) هنگامى که شنید حضرت على (ع) این ذکر را روز صفین به هنگام پیکار مى خواند، عرض کرد : این کنایات چیست ؟
فرمود : ((اسم اعظم خدا و ستون توحید است))!.
((اللّه)) اسم خاص براى خداوند است که در همین یک کلمه به تمام صفات جلال و جمال او اشاره شده و این نام جز بر خدا اطلاق نمى شود، در حالى که نام هاى دیگر خداوند معمولاً اشاره به یکى از صفات جمال و جلال او است، مانند عالم و خالق و رازق و غالباً به غیر او نیز اطلاق مى شود.
ایـن نـام مـقدس قریب ((هزار بار)) در قرآن مجید تکرار شده، و هیچ اسمى از اسماء مقدس او این اندازه در قرآن نیامده است، نامى است که قلب را روشن مى کند، به انسان نیرو و آرامش مى بخشد، و او را در جهانى از نور و صفا مستغرق مى سازد.
((احـد)) یـعـنـى; خـداوند احد و واحد است و یگانه و یکتاست نه به معنى واحد عددى، یا نوعى و جـنـسـى، بـلکه به معنى وحدت ذاتى، و به عبارت روشن تر، وحدانیت او به معنى عدم وجود مثل و مانند و شبیه و نظیر براى او است.
دلـیـل ایـن سـخـن نیز روشن است : او ذاتى است بى نهایت از هر جهت، و مسلم است که دو ذات بـى نـهـایـت از هـر جـهت غیرقابل تصور است، چون اگر دو ذات شد، هر دو محدود مى شوند، این کمالات آن را ندارد، و آن کمالات این را ـ دقت کنید.
در ایـن آیه در توصیف دیگرى از آن ذات مقدس یکتا مى فرماید : ((خداوندى است که همه نیازمندان قصد او مى کنند)) (اللّه الصمد).
در تـفسیر ((صمد)) در حدیثى مى خوانیم که : ((محمد بن حنیفه)) از امیرمؤمنان على (ع) درباره ((صمد)) سؤال کرد، حضرت (ع) فرمود :
((تـاویـل صـمـد آن اسـت که او نه اسم است و نه جسم، نه مانند و نه شبیه دارد، و نه صورت و نه تـمثال، نه حد و حدود، نه محل و نه مکان، نه ((کیف)) و نه ((این)) نه اینجاو نه آنجا، نه پر است و نـه خـالـى، نه ایستاده است و نه نشسته، نه سکون دارد و نه حرکت، نه ظلمانى است نه نورانى; نه روحانى است و نه نفسانى، و در عین حال هیچ محلى از او خالى نیست، و هیچ مکانى گنجایش او را نـدارد، نـه رنـگ دارد و نه بر قلب انسانى خطور کرده، و نه بو براى او موجود است، همه این ها از ذات پاکش منتفى است)).
ایـن حـدیـث به خوبى نشان مى دهد که ((صمد)) مفهوم بسیار جامع و وسیعى دارد که هر گونه صفات مخلوقات را از ساحت مقدسش نفى مى کند.
سـپس در این آیه به رد عقاید نصارى و یهود و مشرکان عرب که براى خداوند فرزندى، یا پدرى قائل بودند، پرداخته و مى فرماید : ((هرگز نزاد و زاده نشد)) (لم یلد ولم یولد).
در مـقابل این بیان، سخن کسانى است که معتقد به تثلیث (خدایان سه گانه) بودند، خداى پدر، و خداى پسر، و روح القدس!.
((یـهـود گـفتند : عزیر پسر خداست! و نصارا گفتند : مسیح پسر خداست! این سخنى است که با زبـان خـود مـى گویند که همانند گفتار کافران پیشین است، لعنت خدا بر آنها باد چگونه از حق منحرف مى شوند))! (توبه /30).
مـشرکان عرب نیز معتقد بودند که ملائکه دختران خدا هستند! ((آنها براى خدا پسران و دخترانى به دروغ و از روى جهل ساختند))! (انعام /100).
و بـالاخـره در آخـرین آیه این سوره، مطلب را درباره اوصاف خدا به مرحله کمال رسانده و مى فرماید : ((و براى او هیچ گاه شبیه و مانندى نبوده است)) (ولم یکن له کفوا احد).
((کفو)) در اصل به معنى هم طراز در مقام و منزلت و قدر است، و سپس به هر گونه شبیه و مانند اطلاق مى شود.
مـطـابق این آیه تمام عوارض مخلوقین و صفات موجودات و هر گونه نقص و محدودیت از ذات پاک او منتفى است، این همان توحید ذاتى و صفاتى است، در مقابل توحید عددى و نوعى.
بنابراین، او نه شبیهى در ذات دارد، نه مانندى در صفات، و نه مثلى درافعال، و از هر نظر بى نظیر و بى مانند است.
امـیـرمـؤمـنان على (ع) در خطبه 186 نهج البلاغه مى فرماید : ((او کسى را نزاد که خود نیز مولود بـاشـد، و از کـسى زاده نشد تا محدود گردد، مانندى ندارد تا با او همتا گردد، و شبیهى براى او تصور نمى شود تا با او مساوى باشد)).
و ایـن تـفـسـیـر جـالـبـى اسـت کـه عالی ترین دقایق توحید را بازگو مى کند.
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها: مسیحیت, توحید,
